هر بهاری با گل رویش شکوفا می‌شود            غنچه با لبخند معصومانه‌اش وا می‌شود

 تین و زیتون را میان گلشنش می‌پرورد            هرچه میخواهی در این گلخانه پیدا می‌شود

مادر آب است و الطافش همیشه جاری است            شک ندارم گر بخواهد قطره دریا می‌شود

مادری بر یازده خورشید عالم به کنار            پیش از این ها فاطمه اُمِّ ابیها می‌شود

یک نفر را دست حق هم کفو حیدر خلق کرد            گر نباشد مرتضی تنهای تنها می‌شود

باء بـسم الله اگر تـأویل دارد با عـلـی            »قل هوالله احد » تفسیر زهرا می‌شود

هرکسی تعریفی از بانو ارائه می‌دهد            در کتاب الله زهرا «قدر»معنا می‌شود

صفر تا صد آفرینش در مدار فاطمه ست            علت خلـق دو عـالـم مـادر ما می‌شود

قرب یعنی همنشینی با عـلی و فاطمه            »روزبه»در خانه‌اش»سلمان منا» می‌شود

معجزه یعنی همین که سائل امروز او            با گـدایی کـردنش آقـای فـردا می‌شود

بی‌گمان همواره احیای ولایت کار اوست            تا قـیامت ناجی «سیدعـلی»ها می‌شود